Here I go again.

A big disappointment. Yun yung feeling ko. Di ako sanay ng ganito. Since I was a kid, I am very competitive, kailangan laging winner, an achiever. Pero eto ako ngayon, almost 24, a registered nurse, earning a minimun wage, at ni wala pang maipagmamalaki. It sucks. I hate this feeling. Pero ganun talaga. Somehow, kasalanan ko din siguro..tamad ako, mahina ang loob, takot sa failure, takot sa rejection. I am trying my best to overcome that, pero ang hirap. There are times na I just breakdown and cry. Kasi parang walang nangyayari, kasi parang walang natutupad sa pangarap ko. 

Pero ano bang magagawa nun? Wala. Tsk. I am a big loser.

Pagbukas ko ng instagram, finafollow ko yung LORDPOST. Sabi dun, wag daw maging hopeless, kasi may plano si Lord.  I just have to wait for His perfect time. Lahat ng nangyayari, may dahilan sya, magtiwala lang at maniwala. Sana nga. Sana talaga.